گیاه مورینگا یا گز روغنی با نام علمی Moringa oleifera از جمله گیاهان منحصر به فرد اما فراموش شده در زیست بوم جنوب شرق ایران محسوب می‌شود.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه زابل : این گیاه سرشار از مواد مغذی بوده و در رفع سوء تغذیه موثر است. در واقع، گز روغنی 7 برابر بیشتر از پرتقال، ویتامین ث، 10 برابر بیشتر از هویج، ویتامین آ، 17 برابر بیشتر از شیر کلسیم، 9 برابر بیشتر از ماست پروتئین، 15 برابر بیشتر از موز، پتاسیم و 25 برابر آهن بیشتر از اسفناج دارد.
این واقعیت که گز روغنی به راحتی قابل کشت است؛ آن را به یک راهکار پایدار برای مقابله با سوء تغذیه تبدیل میکند.
گز روغنی را میتوان در مناطق گرمسیری تا نیمه گرمسیری جهان با دمای حدود 25 تا35 درجه سانتیگراد پرورش داد. به خاک شنی یا لومی با pH کمی اسیدی تا کمی قلیایی و بارندگی 250 میلیمتر نیاز دارد. دانه های گزروغن روغن تلخی دارد؛ تلخی آن بر اثر جوشاندن از بین میرود و روغن خوراکی به دست میآید که بسیار مرغوب و مورد توجه مردم محلی در بلوچستان است.
گیاه گز روغنی در شرایط بسیار سخت مستقر می‌شود. انتشار این گونه روی مناطق سنگلاخی و جایی که کوچکترین اثری از خاک وجود ندارد اعجاب برانگیز است. با توجه به تغییرات اقلیمی که در منطقه سیستان به وقوع پیوسته، کاشت گیاهان چندمنظوره با حداقل نیاز آبی و متحمل به شرایط شوری و خشکی، محققان پژوهشکده کشاورزی را بر آن داشت که مطالعات پایه را برای توسعه کشت آن در منطقه آغاز نمایند. شایان ذکر است: گز روغنی علاوه بر مصارف تغذیه ای، داروئی و بهداشتی برای انسان، میتواند در تعلیف دام و تغذیه طیور نیز کاربرد دارد.